In 1978 bouwde Cor Taal zijn eigen Taling 32, de Vigilanter. Bouwnummer twee werd zijn demonstratieschip, met een vakkundig getimmerde kajuit, een mooi torentuig met de stoere rvs boegspriet, een nieuwe Sabb Diesel. Elk voorjaar voer hij ermee naar de RAI Hiswa in Amsterdam.
Zijn concept was simpel: breng een degelijk klassiek casco op de markt voor zelfafbouw, waardoor je ook met een krappe beurs eigenaar kon worden van een fraai zeilschip. Bij dit concept pasten de scheepse kleuren donkerblauw voor de romp en licht crème voor dek en opbouw. Wilde je andere kleuren dan werd je met gepaste minachting terecht gewezen.
Taal doopte zijn schip “Vigilanter” naar een stoer vissersschip dat hij, als geboren Scheveninger in zijn jongenstijd vaak in de haven had gezien en die in 1961 uit de vaart was genomen, In Google kom je onder “visserijvaartuig SCH 249” nog foto’s van dit oude schip tegen,
Samen met zijn onafscheidelijke vrouw beleefde Cor veel plezier aan de Vigilanter. De toenmalige buitenhaven van Stellendam werd hun uitvalsbasis voor veel zeiltochten op de Noordzee en naar de Oostkust van Engeland.
Zij verkochten hun Vigilanter in 1984 en wij werden toen de nieuwe eigenaren. We hadden onze friese zeeschouw verkocht en zochten een gemakkelijk en veilig te zeilen S-spant met klassieke uitstraling. We wilden geen schip dat na een paar jaar “uit de mode raakt”. Onze keus viel op de Taling 32. Voor nieuwbouw en zelf afbouw moest je twee jaren uittrekken. Zo lang konden we niet wachten en we gingen dus op zoek naar een gebruikte Taling. Maar zelfdoen had z’n nadelen, de kwaliteit van het aanbod liet te wensen over. We vroegen Taal om advies en hij nodigde ons uit zijn eigen 32voeter te komen bekijken. We werden zeer hartelijk ontvangen en maakten een schitterende dagtocht in het Zeegat van Goeree. Hij was mededeelzaam en benadrukte de goede eigenschappen van zijn ontwerp. Aan het eind van de dag kwam de informatie dat zijn Vigilanter te koop was. De opbrengst was bestemd voor financiering van de mal voor de nieuwe 33voets romp. En hij wilde klanten naar ons kunnen sturen die serieuze interesse hadden in een Taling. Wij vonden dat een goede deal en kregen een stapeltje folders en prijslijsten mee aan boord.
Het was een solide schip. We hoefden niet veel te verbeteren. Er kwamen op den duur nieuwe bruine zeilen, een rolreef en GPS, in 2005 een nieuwe zwaardere mast en giek, nog later een rvs watertank in de kiel.
Vanuit de Houtribhaven in Lelystad bevoeren we het IJsselmeer, de Wadden en Friesland. We kwamen regelmatig in Zeeland, “buitenom” en “binnendoor”. In 2002 maakten we een tweemaandse tocht naar Denemarken. Het was vanzelfsprekend dat we lid werden van het Talinggenootschap. De laatste jaren bleven we enthousiast zeilen, maar het vertrek uit de haven werd bij slecht weer vaker een dagje uitgesteld.
Je moet afstand nemen van je schip voordat je zelf krakkemikkig wordt. Dan heb je nog fut om aan andere dingen te beginnen. Wij verkochten onze Vigilanter aan het begin van 2010. We wensen de nieuwe eigenaren net zo veel zeilplezier.
Gabriel Clement
Hoevelaken 21 juni 2010